اگر پدرم شهید شود، آن قدر غذا نمی خورم تا بمیرم!

در عالم بچگی دلم می خواست بابا کنارمان باشد.

می رفتیم مسافرت یا پارک، می دیدم بچه های دیگر با پدرهایشان آمده اند، - به گزارش سایت قطره و به نقل ازگروه حماسه و مقاومت خبرگزاری فارس، سرلشکر شهید علی صیاد شیرازی به سال 1323 در شهرستان درگز از توابع خراسان متولد شد.

او اگر چه در دوران طاغوت لباس ارتش را بر تن داشت، اما به راستی سرباز واقعی امام خمینی بود که سرانجام در مکتب او نیز رستگار شد و در 21 فروردین 1378 با ترور منافقین، شهادت را در آغوش گرفت.

مریم صیاد شیرازی فرزند بزرگ شهید در برشی از خاطرت خود کودکی هایش را اینگونه تعریف می کند: در عالم بچگی دلم می خواست بابا در کنارمان باشد.

می رفتیم مسافرت یا پارک، می دیدم بچه های دیگر با پدرهایشان آمده اند، با هم می گویند و می خندند و تفریح می کنند و دلم می سوخت کاش پدر ما هم در کنار ما بود.

با این که خیلی کم می دیدمش، ولی خیلی دوستش داشتم.

همان زمان جنگ یکی از من پرسید: اگر پدرت شهید بشود چه کار می کنی؟ گفتم آن قدر غذا نمی خورم تا بمیرم.

  دلتنگ بابا بودیم و زیاد نبودنش پیش ما باعث شده بود که از او دور شویم.

مامان جای بابا را هم برای ما پر می کرد.

البته بابا دورادور مراقب ما بود.

مثلاً در زمان جنگ از همان منطقه زنگ می زد مدرسه ام و وضع درس هایم را می پرسید، ولی کم آمدنش به خانه یک فاصله ای بین من و او ایجاد کرده بود.