ننه قاسم؛ مادرِ ایران

آن روزِ سیزدهِ نحسِ سرد و سیاه که ایران یتیم شد، ننه قاسم در میان ما نبود تا یتیمان قاسمش را زیرِ چادر محبت مادری اش پناه دهد.

فاطمه دختر اسدالله خان ایل سلیمانی روستای قنات مَلکِ کرمان 14 ساله بود که مادر ایران شد.

- به گزارش سایت قطره و به نقل ازگروه دیگر رسانه های خبرگزاری فارس، ابوالفضل بهروزیان نوشت: فاطمه دختر اسدِ طایفه ی سلیمانی آنچنان خوش بخت بود که روز عروسی، شتر رَم زده، تازه دامادش را با خود نبرده پس آورده بود.

زندگی فقیرانه شان به یُمن وجودِ سکینه و هاجر و حسین برکت گرفته بود.

اما، با ولادت قاسم، که سه سال شیرِ مهر مادری را از او نوشید، او دیگر ننه قاسم بود.

  ننه همیشه مراقب قاسمش بود، او را چون جوجه ای مراقبت می کرد تا گزندی به او نرسد.

ننه وقتی که خون سرپنجه های قاسم زمین خورده را پاک می کرد و با اُشترک (سوزن) خار از پای طفلش می کشید نمی دانست که این پاهای زخمی تا آخر عمر بیابان گردِ ایّام می شوند.

  ننه، قاسم را نترس بار آورده بود؛ خودِ قاسم برایمان نوشته بود هرگز از چیزی نمی ترسیدم ! اما گویی از بی مادری می ترسید.

سیزده ساله که شد، بدون ترس، برای آبروداری و کمک به خرج بابا حسنش از مادر جدا شد تا مرد میدان شود؛ تا شاید هم روزی آبروی کلِ مردمِ ایران.