راز کشتی ماری سلست

کشتی میان آب های اقیانوس سرگردان بود و در سکوت و بی هدف پیش می رفت.

کمی آب روی عرشه اش جمع شده بود، اما جایی از آن آسیب جدی یا شکستگی دیده نمی شد و ذخیره غذا و آب آشامیدنی اش حداقل برای شش ماه دیگر کفایت می کرد.

- اما سرنشینی نداشت و هیچ انسانی، مُرده یا زنده، سوارش نبود و چنین به نظر می رسید که مسافرانش، به انگیزه ای نامعلوم، سوار بر قایق نجات به دل آب زده اند.

به گزارش سایت قطره و به نقل ازایسنا، روزنامه اعتماد در ادامه نوشت: ماجرا به چنین روزی از سال 1872 میلادی برمی گردد.

زمانی که کشتی تجاری دی گارسیا جایی نزدیک سواحل کشور پرتغال با کشتی ماری سلست روبرو شد.

هر دو کشتی با فاصله چند روز از یکدیگر از بندر نیویورک به سوی اروپا بادبان کشیده بودند و مقصد نهایی ماری سلست - که الکل صنعتی حمل می کرد - بندر جنوا در ایتالیا بود.

بیشتر سرنشینان کشتی دی گارسیا، بنجامین برگیز ناخدای ماری سلست را می شناختند و می دانستند که همراه با هشت خدمه و نیز همسر و دختر دو ساله اش، از آمریکا راهی ایتالیا شده است.

اما آن روز از ماه دسامبر، از ناخدا و خانواده اش و دیگر همراهانش هیچ اثری نبود.

خدمه دی گارسیا داستان هایی درباره نحسی ماری سلست و اتفاقات بدی که در چند سفر دریایی قبلی برای این کشتی افتاده بود شنیده بودند.