شهادت مزد عمری مجاهدت و اخلاص/ روزی که شهید مویدی، جایگاه معنوی اش را پیش بینی کرد

اوایل ورود به حوزه علمیه شیراز به برادرش که او نیز طلبه است، گفته بود که من به درجه ای می رسم که در قیامت مردم به حالم غبطه می خورند.

- به گزارش سایت قطره و به نقل ازخبرگزاری فارس از شیراز، شیخ رحیم مویدی، برادر طلبه شهید -شیخ محمد مویدی- روایتی شنیدنی از خصائل نیکوی برادرش شهیدش دارد: من و محمد اختلاف سنی مان سه سال می شود.

از دوران ابتدایی هم مدرسه ای بودیم.

چون وضع مالی خوبی داشتیم و پدرم همیشه به ما پول تو جیبی می داد، کم پیش می آمد محمد از من پول یا خوراکی بخواهد.

همیشه هم پول داشتیم و هم برای هر زنگی خوراکی توی کیفمان بود.

یک روز من توی خانه برای خودم پفک خریده بودم و داشتم با لذت می خوردم که محمد سر رسید.

دیده بودمش که توی مدرسه خیریه باز کرده و زنگ تفریح خوراکی هایش را بین بچه ها تقسیم می کند منتظر بودم تا از من پفک بخواهد تا حرفش را پیش بکشم.

همین طور هم شد تا گفت: من هم پفک می خواهم.

گفتم: مگر بابا به هر کدوم از ما 10 تومن نداد؟ پولت را چی کار کردی؟ نگو که آن را گم کردی! مِن و مِنی کرد و گفت: نه خیر.

گم نکردم.

یک کاری اش کردم دیگه! 10 تومان، آن موقع پول کمی نبود روی حساب داداش بزرگتری پاپی اش شدم که پولش را چکار کرده است، که گفت: همکلاسیم گرسنه بود.