میراث صدام در مستطیل سبز

فوتبال در طول تاریخ بشر همواره حماسی ترین رویداد غیر سیاسی دنیا بوده است.

اعجاز این ورزش آنچنان است که توانسته ملت ها را در مستطیل سبز در کنار هم قرار و حتی به شکل موقتی و برای چند ساعت هم که شده به جنگ پایان بدهد، - اما این ورزش برای فوتبالیست های عراقی در دوران حکومت صدام مترادف با آماده شدن برای حضور جهنمی به نام الرضوانیه است.

گویا برای صدام و فرزندش عُدی جبهه جنگ با زمین فوتبال تفاوتی نداشت.

چرا که پدر و پسر هردو به دلیل ویژگی های روحی و روانی، برخوردی خشن با ورزشکاران و فرماندهان در طول جنگ تحمیلی عراق علیه ایران داشته اند.

به گزارش سایت قطره و به نقل ازایسنا، عُدی ، فرزند اول دیکتاتور عراق، در سال 1965 به دنیا آمد؛ زمانی که پدرش صدام با خونریزی و وحشی گری، زمام امور عراق را به دست گرفت، عدی فقط 14 سال داشت، اما راه و رسم آدمکشی و جنایت را به تمامی از پدرش آموخته بود.

قیافه او بیش از برادر کوچک تر، یعنی قُصی ، به صدام شباهت داشت و بسیاری اعتقاد داشتند که هرزگی و لاابالی گری را هم از پدر ارث برده بود.

عدی خیلی زود دست به کار شد؛ فقط 15 سال داشت که اولین آدمکشی خودش را انجام داد؛ او از همان سنین، اهل می خوارگی و بدمستی بود و نخستین خون را هم در همین حالت ریخت.