مرگ هوشنگ ابتهاج؛ سایه، خاموش نشد، نور شد... وداع با باغبان برنامه گل های رادیو

وقتی شفیعی کدکنی سایه را آفتابی نهان توصیف کرده گزاف نیست اگر بگوییم خاموش نشد، نور شد، خورشید شد و همچنان با واژگان بر ما می تابد.

- وقتی شفیعی کدکنی سایه را آفتابی نهان توصیف کرده گزاف نیست اگر بگوییم خاموش نشد، نور شد، خورشید شد و همچنان با واژگان بر ما می تابد.

عصر ایران؛ مهرداد خدیر- سومین ضلع مثلث غزل معاصر نیز درگذشت تا حالا امیر هوشنگ ابتهاج با نام شاعرانه سایه هم خاموش و در واقع به نور پیوسته باشد مانند حسین منزوی (1383) و سیمین بهبهانی (1393).

هر چند به داستان آن پیش بینی یا پیش گویی درباره مرگ در 94 سالگی را پیش تر نوشته بودم، در خبر درگذشت اشاره شده اما همان است که در کودکی هم کلاسی به نقل از پدر روشن بین، آینده او را با خانواده پرجمعیت، اشتهار با سخن و نوا و 94 سال عمر پیش بینی کرده بود.

میوه پیوند زناشویی او چهار فرزند بود: یلدا، کیوان، آسیا و کاوه.

شاعری مشهور هم شد و 6 سال طلایی از 1351 تا فردای 17 شهریور 1357 - که به اعتراض کناره گرفت - سرپرست بخش موسیقی دستگاهی و ایرانی در رادیو - برنامه گل ها- بود و سومی هم: پیمانه 94 عمر او پُر نشد و رفت.

جدای آن خاطره 10 نکته را در نخستین ساعات پس از خاموشی سایه یادآور می شوم: شعر تازه در بخارا اول: اگر مجله آدینه را در دهه 60 با شوق شعر تازه ای از احمد شاملو می خریدیم و می خواندیم، در هر شماره بخ