آمادگی حکومت اما به دعوت و خواست مردم

به زبان امروز نه به قصد حکومت رفت نه براندازی.

دعوت شده بود و رفت ولی راه را بر او بستند و مخیر کردند بین ذلت بیعت اجباری و حفظ شرافت و هویت.

- قسمت اول اعلام شد به موضوع قبول یا انگیزه حکومت به دعوت مردم و بر اساس خواست آنان و نه تمایل قلبی و ذاتی خود حسین بن علی علیه السلام اختصاص دارد.

[البته چنان که پیش بینی می شد برخی از جماعت اهل تملک و مصادره که تمام جهان و ایران را از آن خود می دانند در این فقره هم نگاه به قیام عاشورا بر اساس آموزه های مدرن را برنتتابند چون به کلیشه های غیر رسمی عادت ندارند و ترجیح می دهند تنها به چگونگی و وجوه تراژیک و اشک انگیز و نه انگیزه های عقلانی پرداخته شود اما هر کسی از ظن خود می تواند یار شود و دریغ است این یکی را هم مصادره کنند.

] باری، امام حسین در واقع بر اساس نامه هایی که از کوفه دریافت کرده بود رهسپار آن سرزمین شد و قبل تر نیز مسلم بن عقیل را فرستاده بود تا اطمینان خاطر حاصل کند و اگر دعوت نشده بود یا زمینه ای احساس نمی کرد یا زودتر به او خبر می دادند بر سر پیمان نمی مانند به اتفاق خانواده روانه نمی شد و اساساًهمین ترکیب کاروان نشان می دهد که برای جنگ و ستیز نرفته بود اما راه را بستند و گفتند یا بیعت به اجبار یا مرگ و دومی را برگزید نه آن که به قصد تصاحب حکومت لشگرکشی کرده باشد یا بخواهد جان شیری�