زمان پریشی، بیماری سیاست در ایران امروز

در جامعه امروز ما، شتاب زمانی به نیروی تمامیت خواه تبدیل شده است؛ یعنی هم گریزناپذیر است، هم فراگیر و هم مبارزه با آن دشوار یا تقریبا غیرممکن است.

- به گزارش سایت قطره و به نقل ازتابناک، محمدرضا تاجیک طی یادداشتی در شماره امروز اعتماد نوشت: یک) آناکرونیسم anachronism یا زمان پریشی یا نابهنگامی، همچون دستکاری در ترتیب اجزای یک داستان و پس وپیش کردن آن است داستانی را فرض کنید که مردی غارنشین غذایش را در مایکروویو گرم می کند، یا رمان قدیمی را که در آن شخصیت ها به جای نامه نوشتن، به یکدیگر پیامک می دهند، یا مردمانی سنتی که تلاش می کنند رفناری مدرن به نمایش بگذارند، یا سیاست پیشگانی آماتوری که سعی دارند در هیبت و صورت حرفه ای ظاهر شوند.

پس، زمان پریشی به معنی خطا (آگاهانه یا ناآگاهانه) در ترتیب وقایع تاریخی است.

زمان پریشی، همچنین یکی از صنایع ادبی است که شخص یا چیزی را که مربوط به یک دوره مشخص تاریخی است در زمان اشتباهی قرار می دهد.

از یک منظر، سه نوع زمان پریشی برای تحقق سه هدف مختلف وجود دارد: پاراکرونیسم: هر چیزی (یک شیء، یک بیان محاوره ای، یک عرف اجتماعی، با یک دوره زمانی خاص) که در یک دوره زمانی اشتباه ظاهر شود را می گویند.

به عنوان مثال، یک فرد امروزی به جای ماشین لباسشویی از تخته شست وشو برای تمیز کردن لباس استفاده می کند.