پارسی نویسی بی عربی زدایی افراطی

به جای سر و کله زدن با بچه ها بر سر این که ظلم با ظ است و انضباط با «ض» می توان از واژه های «ستم» و «بسامانی» استفاده کرد تا بر سر این که با کدام ض یا ظ یا ط است دچار تشویش نشوند.

- به جای سر و کله زدن با بچه ها بر سر این که ظلم با ظ است و انضباط با ض می توان از واژه های ستم و بسامانی استفاده کرد تا بر سر این که با کدام ض یا ظ یا ط است دچار تشویش نشوند.

عصر ایران؛ مهرداد خدیر- نویسنده این سطور با تمام علاقه به زبان پارسی، جانب دار پارسی سره نویسی نیست اگرچه هر جا بتوان پارسی تر نوشت باید نوشت.

شاید به این خاطر که اصرار بر پارسی سره (تمام پارسی بی هیچ واژه فرنگی و عربی) با الزامات کار رسانه ای سازگار نباشد که اصل بر ارتباط و انتقال پیام است اما یک دلیل مهم تر دیگر هم دارد: این که بسیاری از واژگان پارسی شده اند یا تلفظ آنها را به شکل دیگری به کار می بریم یا به معنی دیگر مانند شمال، جنوب و انقلاب که در عربی به صورت شِمال تلفظ می شود و ما می گوییم شُمال یا جَنوب که می گوییم جُنوب یا انقلاب که به معنی مورد نظر ما در عربی ثوره است و در ترجمه ثوره می گوییم انقلاب.

یعنی یک کلمه عربی را با عربی دیگر توضیح می دهیم.

چرا؟ چون دومی جامه فارسی پوشیده است.