زنان؛ چرا هنر و ورزش آری، ورود به ورزشگاه نه؟

در طول 40 سال گذشته بسیاری از معضلات فرهنگی و اجتماعی که می شد با کمی تدبیر و با ابزارهای مناسب حل شود با بی توجهی و استفاده بیجا از ابزار قدرت، پیچیده تر شده و تبدیل به مشکل نظام گردیده است.

از جمله این موارد می توان به حضور بانوان در عرصه های اجتماعی و هنری و ورزشی اشاره کرد؛ هر چند در بعضی مواقع در عرصه های هنر و ورزش با هوشیاری مسئولین حضور گسترده بانوان مایه افتخار نظام شده است اما مورد ساده ای مثل ایجاد سازوکار مناسب برای ورود خانم ها به استادیوم ها به خصوص در رشته فوتبال به معضلی طولانی تبدیل شده است.

در مورد حضور بانوان تماشاگر در ورزشگاه ها متاسفانه این خواسته به حق نیمی از جامعه ایرانی بعضا با سوء تدبیر مسئولین امر و گاهی با تنگ نظری نادیده گرفته شده و به صورت معضل اجتماعی در آمده و این در حالی است که حل ان به سادگی امکان پذیر بود.

به جز مخالفت های کمرنگ و مشروط برخی چهره های مذهبی که نمی شود به کل دین تعمیم داد، حضور خانم ها به عنوان تماشاگر در چند رخداد بین المللی فوتبال نشان داد که علمای دین و بزرگان نظام مخالفتی با اصل موضوع ندارند و ایراد اساسی کار در جای دیگری است؛ کمبودهایی که بیشتر در زیرساخت ها نهفته است.