حسینیه ای که تکیه گاه بی پناهان و کارتن خواب هاست

اینجا به جز زخم های دل، زخم های تن را هم مداوا می کنند.

چند خراش و زخم روی پایش سر باز کرده.

مداوایش که تمام می شود ،می گوید:« اگر جایی غیر از اینجا بود کسی حاضر نمی شد زخمم را ببندد.

- ، تکیه گاه آقا مرتضی علی نام حسینیه ای است که عبدالرضا هلالی و همراهانش در محله هرندی، یکی از محله های جنوب شهر تهران که تراکم معتادان متجاهر و کارتن خواب در آن زیاد است، بنا کرده اند.

این حسینیه به طور روزانه مشغول خدمت رسانی به افراد بی خانمان و آسیب دیده است.

رسانه فارس در گزارشی بخشی از فعالیت های تکیه گاه آقا مرتضی علی را روایت کرده است: اینجا زندگی طور دیگری جریان دارد.

این را می توانید از همان ابتدا که وارد تکیه گاه آقا مرتضی علی شوید، درک کنید.

ساعت حدود 19 است و هنوز یک ساعت مانده به افطار.

مردم پشت درهای تکیه به انتظار صف کشیده اند.

بچه ها سرشان را از بین میله های آهنی بیرون آورده اند و سرک می کشند تا ببینند در حیاط چه خبر است؟! گویی بیش از همه شوق باز شدن در را دارند.

از کنار صف طولانی مردم می گذریم، وارد حیاط تکیه می شویم.

یک حوض کوچک که دور تا دورش با گلدان های شمعدانی پر شده وسط حیاط قرار دارد.

سمت راست مان هم یک تنور نانوایی است و بوی نان تازه! نانوا خمیر را چانه می گیرد.