حرمت ماه رمضان و شکنجه بعثی ها

صبح ها باید پنج ساعت در هوای گرم به دور از سایه قدم می زدند، حتی راه رفتن در سایه ممنوع بود.

بعد از استراحت در بعد از ظهر دو ساعت مجددًا باید در جلوی آفتاب قدم می زدیم.

- به گزارش سایت قطره و به نقل ازایسنا، عمران احمدی دوم دی ماه 1345 در زنجیره علیا واقع در شهرستان چرداول متولد شد.

پس از گذراندن دوره سه ساله راهنمایی به خاطر علاقه ای که به تحصیلات حوزی داشت به همراه چند نفر از دوستان هم روستایی به حوزه علمیه ایلام جهت ادامه تحصیل رفت.

وی با توجه به همزمان شدن ایام تحصیل با جنگ تحمیلی از طریق بسیج عشایر در کرمانشاه به جبهه اعزام شد و در اواخر سال 64 به اسارت دشمن درآمد و پس از گذراندن چهار سال و چهار4 ماه اسارت در سال 69 با افتخار به وطن بازگشت و بعد از تحصیل درس خارج فقه به عنوان مسئول تبلیغات شهرستان زادگاهش مشغول به خدمت شد.

این آزاده دوران دفاع مقدس در خاطره ای از ماه رمضان روایت می کند:اسارت واژه غریبی است، حتی اسمش هم باعث دلتنگی می شود.

شکنجه جسمی و فشار روحی، غم فراق، درد جبهه و تشنگی به اندازه ای زیاد بود که اسرا برای اینکه آب دهان شان خشک نشود سنگ ریزه را زیر زبان می گذاشتند.

در حالت عادی گرسنگی دائم حکم فرما بود.

ماه رمضان از راه رسید و اولین تجربه رمضان در اسارت آغاز شد.