خجالت خوب چیزی است / در حاشیه پلمب خانه مطبوعات بوشهر

البته من چند روز قبل از عید هم، خجالت کشیده بودم.

وقتی که یک قشون مأمور معذور، از شهرداری به همراه دستگاه موتور جوش، درب خانه را پلمب کرده بودند و از ما تعهد گرفته بودند که در اسرع وقت وسایل را جا به جا کنیم.

- علی هوشمند .

عضو هیئت مدیره خانه مطبوعات و رسانه های استان بوشهر پس از مدت ها چانه زنی، شکایت، احضار و پلمب محل خانه مطبوعات، با عیال برای تخلیه محل خانه رفتیم.

رفتیم تا وسایل خانه را به جایی دیگر منتقل کنیم.

کجا؟ نمی دانستم.

آنجا بود که از خودم خجالت کشیدم.

خجالت کشیدم از آن مانیتور غبار گرفته.

از آن 6 صندلی مظلوم.

از آن میز و قفسه مغموم.

خجالت کشیدم از یک وانت آرشیو مجلد نشریات استانی که از پیشینیان خانه، به ما رسیده بود.

خجالت کشیدم از عکس ها و قاب های زخمی که حالا معلوم نبود، باید بر کدام دیوار بیاویزمشان.

یا در کدام آلبوم، آرامشان کنم.

با عیال، مانده بودیم.

این وسایل را کجا ببریم.

کجا بگذاریم.

این آرشیوها را که به امانت به دست ما رسیده بود، به دست که بسپاریم.

گیج و منگ هی همینطور خجالت می کشیدم.

از عیالم.

از عمر و امید و آرزوهایم در همه این سال های کار رسانه ای.

خجالت می کشیدم.

از آقای شهردار، که حالا دست به شکایت شده بود و بارها ما را با احضار و پلمب، تهدید کرده بود.