لحظه ای برای شادی در حریم بزرگ مرد شهر

شهر حال و هوای عید دارد.

بوی عید در هوای خنک بهاری پیچیده است.

عطر گل های بهاری به مشام می رسد.

در حرم ایستاده ام.

حرم آن قدر شلوغ است که از در ورودی جلوتر نمی شود رفت.

- خودم را به جمعیت می سپارم و میان مردمی که در رفت و آمدند حل می شوم.

کودکان می خندند و در فضای محدودی که دارند بازی می کنند.

مردم لباس های نو و رنگی به تن دارند.

لبخندهایی که پشت ماسک ها پنهان شده از دروازه چشم ها بیرون زده است.

به گنبد و گلدسته ها نگاه می کنم.

آخرین لحظه های سالم را می خواهم با دیدن برق طلایی گنبد و گلدسته شیرین کنم.

تمام آدم ها سعی می کنند اولین لحظات سال را با دلخوشی سپری کنند.

لحظه تحویل سال از نظر نجومی یک اتفاق ساده است، زمین پیرامون خورشید می چرخد و هنگامی که در یک نقطه می ایستد، فصل تغییر می کند و سال نو می شود.

اما همین اتفاق نجومی ساده سالیان دراز در جغرافیایی از جهان مبداء مهمی بوده است.

روزهای سالمان را در این سرزمین با همین اتفاق سنجیده ایم.

ما ایرانیان هر چیزی را با فرهنگ و دینمان پیوند داده ایم؛ به همین دلیل است که گذراندن لحظه سال تحویل حرم امام رضا(ع) برای بسیاری شیرین است.

به جمعیتی که در تکاپوی سال نو هستند نگاه می کنم.

جمعیت به قدری در هم فشرده اند که احساس می کنم تمام دنیا اینجا ایستاده اند.