مردی که هیچ آرزویی نداشت!

محمدباقر رضایی، نویسنده برنامه های ادبی رادیو که با متن های طنز و آهنگینش به معرفی و یادآوری چهره های شاخص رادیو می پردازد، این بار سراغ زنده یاد صدرالدین شجره رفته است.

- به کافه ای در بالاهای تهران دعوت کند و برایش دسته گلی بخرد.

دوستان نزدیکش درِگوشی می گویند که او به بازی در برخی فیلم ها و سریال ها چندان علاقه ای نداشت.

ولی برای تامین مخارج اش و هزینه های بیماری اش، ناچار بود آنها را قبول کند.

اعتبار و اهمیت او در رادیو کجا؟ موقعیتش در سینما و تلویزیون کجا؟! وقتی نامش در تیتراژ می آمد، چنان در میان نام های پُر هیاهو گم بود که اصلاً دیده نمی شد.

ولی در رادیو نامش قدر داشت و جایی در صدر داشت.

رامینِ پورایمان کارگردان و بازیگر پیشکسوتِ نمایش های رادیویی، از او خیلی خاطره دارد، ولی آنقدر از رفتنش ناراحت است که نمی تواند آنها را بیان کند.

او در کلاس هفتم دبیرستان با شجره همکلاس بود.

در دبیرستان اتابکی تهران درس می خواندند.

دوستی شان ادامه داشت و با هم در نمایش های دبیرستان و تالارهای بیرون بازی می کردند.

بعدها که شجره به رادیو راه یافت، دوست قدیمی اش رامین را از یاد نبرد و او را هم به رادیو کشاند.

حق رفاقت را خیلی خوب ادا می کرد.