خانه ای با سفال شکسته + فیلم

تکه سفال های زرد و سرخ و سفید بر در و دیوار کوچه خودنمایی می کند، محو دیوارهای جلوی در و رنگ ها و تزیینات آن می شوم، اینجا همه چیز نفس می کشد، رنگ ها حرف می زنند و نورها زبان گویای رنگ ها می شوند، - خبرگزاری فارس - همدان: سیده فریده حسینی فرزام، تنها عکس اش که نه، وصفش را هم شنیده بودم، خانه ای قدیمی و رنگارنگ که با تکه های سفال جان گرفته، ناخودآگاه فکرم در خانه های رویایی کودکی ام به پرواز درمی آید و بعد از گشتی در دنیای آرزوهایم، یاد شعر سهراب می کند.

روزگارم بد نیست.

تکه نانی دارم، خرده هوشی، سر سوزن ذوقی، پیشه ام نقاشی است؛ گاه گاهی قفسی می سازم با رنگ، می فروشم به شما تا به آواز شقایق که در آن زندانی است دل تنهایی تان تازه شود.

نسبم شاید برسد به گیاهی در هند، به سفالینه ای از خاک سیلک ! خیالم در خانه رویایی پرسان پرسان قدم می زد؛ مگر می شود یک خانه این قدر با عشق ساخته شود، نور و موسیقی در آن جاری باشد و آرامش همسایه دیوار به دیوار آن؟ اصلا ایده این کار عجیب و جالب از کجا آمده؟! کنجکاوم برای پاسخ به سوالاتم و دیدن وسعت رنگ و زیبایی اش، تصمیم می گیرم از همدان راهی صالح آباد شوم، کمتر از دو ساعت به محله خاد ملو می رسم، از روی پل کوچکی می گذرم و کمی بعد روبروی خانه ایستاده ام؛ اول کوچه شهید مردانی.