نجوا با دیوارهای تنهایی

از ابتدای کوچه که وارد می شوی از سمت راست اولین خانه است با سه اتاق و حیاطی بزرگ پراز درختان میوه و مرغ و خروس هایی که دلش به دل آنها بند است.

زنی کوتاه قامت و خوش اخلاق و دست و دلباز، - کار هروز او حرف زدن با مرغ و خروس هایی است که به زبان کودکانه نازشان را می کشد.

انگار هرکدام از آنها حکم فرزندی را برایش دارد.

صبح زود که از خواب بیدار می شود شروع به آشپزی می کند گاهی غذاهایی می پزد و به اهالی کوچه می دهد که کسی اسمش را نمی داند.

سالهاس که تنها زندگی می کند وهر چیزی بپزد بخشی از آن را به همسایه ها می دهد به قول خودش از اول که تنها نبوده است پنج بچه بزرگ کرده و همه را کارمند و معلم کرده ولی سال تا سال به او سر نمی زنند و هم صحبتهایش یا مرغ و خروسها است یا گربه های کوچه و یا همسایه ها.

گاهی به بهانه بردن ظرف غذا به دیدنش می روم خانه بازار شام است.

از یک طرف مرغ و خروس ها داخل خانه رژه می روند، یک طرف نشیمان خانه گربه لم داده است، سر ظرف شویی رفته ظرف های یک ماهه را شسته و بعد از جارو را برداشته به جان خانه می افتم تا تمیز کنم ساعتها زمان می برد تا خانه تمیز شود آخر سر به من می گوید دختر امرکیی ( آمریکایی) دستت درد نکنه ننه الهی سفید بخت بشی.