پناه مان ده، ای زهر چشیده زخمی

بر پیشانی مسجد بالاسر امروز چین ماتم نشسته و سقاخانه از اشک مومنان شور است.

امروز در قاب حرم کبوتری نیست که نالان نباشد.

مشهد، خوان گسترده مرثیه است امروز، - ایسنا/زنجان بر پیشانی مسجد بالاسر امروز چین ماتم نشسته و سقاخانه از اشک مومنان شور است.

امروز در قاب حرم کبوتری نیست که نالان نباشد.

مشهد، خوان گسترده مرثیه است امروز، در عزای پناه بی پناهان، حضرت امام رضا (ع).

دستت را می گذاری روی مرزی ترین نقطه وجودت، یک حس گمشده آهسته شروع می کند به جوانه زدن، سلام می کنی، چشمت مست تماشای گنبد طلا می شود، بو می کشی تا ریه هایت پر شود از عطر حضور نگاه مهربان امام رضا (ع) و احساس تازگی، اندیشه های خسته ات را فرا می گیرد، زیر لب زمزمه می کنی یا ضامن آهو یا غریب الغربا حواست به من هست؟ دلت را جا گذاشتی در حرم و گره اش زدی به ضریح امام رضا (ع).

چه چیز زیباتر از سکوت دل گشای حرمت که با صدای نقاره ها می شکند.

این نقاره ها برای من زیباترین موسیقی جهان و نقاره چی هایت هنرمندترین ها هستند.

چه زیبا است طنین صدای آن ها در گوش زائرانی که با حلقه هایی از اشک در چشمان شان، منتظر معجزه ای از تو هستند.

حرم امام رضا (ع) ملجا و پناهگاه همه شیعیان جهان به ویژه ایرانیان است.