از امید می سرود و راوی نومیدی ها بود

نام شاعرانه اش «امید» بود اما هم از امید می سرود و هم راوی نومیدی ها بود.

هم چیره دست در شعر کلاسیک بود و هم از ستون های شعر نو.

- نام شاعرانه اش امید بود اما هم از امید می سرود و هم راوی نومیدی ها بود.

هم چیره دست در شعر کلاسیک بود و هم از ستون های شعر نو.

به گزارش سایت قطره و به نقل ازایسنا، در یادداشتی در عصر ایران به قلم مهرداد خدیر، روزنامه نگار، آمده است: 31 سال پیش و در چهارم شهریور 1369 خورشیدی، مهدی اخوان ثالث (م.

امید) تنها سه هفته پس از بازگشت از اولین و آخرین سفر خارجی خود (برای شعرخوانی) درگذشت.

پیش از او و از بزرگان نام آور شعر معاصر چهار تن چشم از جهان بسته بودند و با مرگ اخوان و از 5 ضلعی شاعران مدرن ایران تنها احمد شاملو (الف.

بامداد) ماند و 10 سال بعد او هم رفت.

همان گونه که از میان صدها شاعر برجسته ایران طی هزار سال پنج تن شاخص ترند: فردوسی، مولانا، حافظ، سعدی و نظامی و اگر بخواهیم به 6 برسانیم البته خیام (و این به معنی نادیده انگاشتن عطار و منوچهری و دیگران نیست) از شاعران هم روزگار که قالب ها را شکستند و مفاهیم نو را وارد شعر پارسی کردند نیز پنج تن را باید نام برد: نیما یوشیج، مهدی اخوان ثالث، احمد شاملو، فروغ فرخزاد و سهراب سپهری.