قصه های المپیک؛ بازنده ای که «سفیر نیت خوب» شد

المپیک آوردگاهی برای معرفی پدیده ها است؛ هر چند که کسب مدال طلا المپیک یک ورزشکار را تا سال ها به عنوان قهرمان ملی معرفی خواهد کرد اما در برخی مواقع تلاش بازنده های این آوردگاه بزرگ به نماد و الگویی برای دیگر ورزشکاران تبدیل می شود.

به گزارش سایت قطره و به نقل ازایرنا، المپیک سال 1968 مکزیکوسیتی در دل خود پدیده ای را به جهانیان معرفی کرد که تا کنون بسیاری از ورزشی نویسان از حرکت به عنوان نمادی از غیرت و همت فردی برای رسیدن به خط پایان یاد می کنند.

داستان زندگی این پدیده ورزشی مربوط به کشاورز زاده ای از کشور تانزانیا است که توانست با وجود مصدومیت شدید و سختی مسیر، دو ماراتن را به پایان برساند و در میان تشویق همگان ثابت کند که آوردگاه المپیک جایی برای گردشگری ورزشی نیست بلکه زمانی برای نشان دادن غیرت و اراده یک ورزشکار به شمار می رود.

در المپیک مکزیکوسیتی مامو وولده دونده اتیوپی موفق شد تا مدال طلا دو ماراتن را از آن خود کند اما بعد از حدود نیم قرن کسی از او یاد نمی کند بلکه نامی بر سر زبان است که در آن مسابقه یک ساعت بعد از نفر نخست به خط پایان رسید.

اما چرا بازنده آن کارزار ماندگار شد تا به نماد اراده و غلبه بر سختی ها تبدیل شود؟ جان استفن آکواری همان کشاورز زاده تانزانیایی بود که خالق داستان فراموش نشدنی المپیک 1968 مکزیکوسیتی بود.