با خرمشهر، از مظلومیت سقوط تا حماسه آزادی

شهر با صدای انفجار آشناست، چون هرچند روزی ناگهان، بمبی منفجر می شود.

تفاوت نداشت در بازار یا خیابان یا اداره.

تفاوت آن در این بود که گاهی زنی که برای خرید به بازار آمده بود و گاه کودکی که از مدرسه برمی گشت تا خاطرات آن روز کلاس درس را به مادر بازگو کند، به شهادت می رسید.

در کنار انفجارات داخلی، صدا هایی نیز از دورتر به گوش می رسید که از جنس دیگر بود.

از جنس نگاه چپ یک کشور همسایه به شهر و دیاری که بسیاری از آن ها با همسایه دوست و خویشاوند هستند.

شهر، کم کم، نگران می شود.

خبر نزدیک شدن گام های سربازان با صدای گوشخراش شنی های تانک هایی که به سوی شهر می آیند درهم آمیخته می شود و مردم، تردید ندارند که آن نگاه چپ، دارد به فاجعه ای بدل می شود که باید برای آن چاره ای اندیشید.

در این میان، جوانان غیرتمند، دور سیدمحمد جهان آرا را گرفته اند و با او درباره آن نگاه چپ همسایه، به شور نشسته اند.

، اما هیچ کس باورش نمی شود که جنگی برپا شود.

و.

بمباران های مهیب 31 شهریور و حمله های هوایی به ده ها پایگاه و فرودگاه و مراکز نظامی در کشور این باور را محقق می کند.

یعنی جنگ آغاز شده است.

دوم) و همه برمی خیزند.

جوان و پیر، زن و مرد، کوچک و بزرگ، خرمشهری و غیرخرمشهری، روحانی و بازاری معلم و دانش آموز، کارگر و کشاورز، ارتشی و پاسدار و پلیس و.