توهم فراگیر در مورد مسکن

اخیرا در قانون بودجه، بندی اضافه شده است که بانک ها را موظف می کند حدود 360 هزار میلیارد تومان وام مسکن بلندمدت پرداخت کنند.

این امر مکمل طرح وزارت مسکن و شهرسازی مبنی بر ساخت بیش از یک میلیون واحد مسکونی است.

.

طبیعتا دو ذهنیت در پس این اقدام قرار دارد.

یک ایده این است که با عرضه بیشتر مسکن، قیمت مسکن کنترل شود و رفاه جامعه از نظر تامین مسکن بهبود یابد.

ایده دوم این است که گفته می شود رونق بخش مسکن می تواند رونق بخش های مختلف اقتصاد را به دنبال داشته باشد.

معمولا هدف ایده اول است؛ ولی ایده دوم توجیهی است که برای متقاعدکردن و جاانداختن این اقدام مطرح می شود.

متاسفانه این ایده دوم که نادرست است توسط برخی اقتصاددانان مطرح شد و رواج یافت و به سرعت مقبول سیاستمداران واقع شد.

اصل حرف این است که چون در بخش مسکن از نهاده هایی چون فولاد و سیمان و همچنین لوازمی چون شیرآلات استفاده می شود، رونق این بخش به رونق آن بخش های دیگر می انجامد و به تدریج این رونق در کل اقتصاد انتشار می یابد.

بنابراین یک راه ساده و کوتاه برای ایجاد رونق در اقتصاد، ایجاد رونق در بخش مسکن است.

این حرف برای سیاستمداران بسیار جذاب است؛ زیرا بهبود وضعیت مردم و تقویت قدرت رقابت اقتصاد ایران در اقتصاد جهانی کار بسیار دشواری است و اگر بتوان راه ساده ای یافت که زحمت آن ک