رمضان در اسارت و یک خاطره

تا غذاها را مسوولین غذای آن روز می آوردند، همه را برای افطار پتوپیچ می کردیم و ابتدا، نماز مغرب و عشا را می خواندیم و سپس افطار می کردیم.

بعد از خوردن سحری نیز به جهت محدودیت آب و نبود آن در آسایشگاه نمی توانستیم مسواک بزنیم.

- تا غذاها را مسوولین غذای آن روز می آوردند، همه را برای افطار پتوپیچ می کردیم و ابتدا، نماز مغرب و عشا را می خواندیم و سپس افطار می کردیم.

بعد از خوردن سحری نیز به جهت محدودیت آب و نبود آن در آسایشگاه نمی توانستیم مسواک بزنیم.

مسواک را به ساعت بیرون باش صبح، موکول می کردیم.

به گزارش ایسنا، حمیدرضا قنبری از آزادگان دفاع مقدس می گوید: ماه مبارک رمضان و روزه داری در اردوگاه قاطع 2 حال و هوای خودش را داشت، مبنای استهلال ما، روزنامه های عراقی بود.

چاره دیگری هم نداشتیم، در اردوگاه الانبار غذای دو وعده افطار و سحر را بعداز ظهر یک ساعت قبل افطار می دادند.

تا غذاها را می آوردند، همه را برای افطار پتوپیچ می کردیم و ابتدا، نماز مغرب و عشا را می خواندیم و سپس افطار می کردیم.

بعد از خوردن سحری به جهت محدودیت آب و نبود آن در آسایشگاه نمی توانستیم مسواک بزنیم.

مسواک را به ساعت بیرون باش صبح، موکول می کردیم.

روزهای ماه مبارک رمضان از همه اجزاء این ماه شریف دیدنی تر و احساسی تر بود.