آنچه در ماجرای سیاه و نژادپرستی مغفول ماند

علی شمس با بیان اینکه سعدی افشار صدای خود را به سیاه بخشیده است، نکته ای مغفول را ، در ماجرای شایبه نژادپرستی سیاه مطرح می کند.

- به گزارش سایت قطره و به نقل ازایسنا، 30 فروردین ماه سالروز درگذشت سعدی افشار است.

هنرمندی که نامش بیش از هر چیز شمایل کارکتر سیاه را به یاد می آورد.

سعدی افشار هنرمندی است که هم خواص او را می ستایند و هم عموم مردم او را دوست می دارند.

در سالروز درگذشت این هنرمند با علی شمس نمایشنامه نویس، کارگردان، مترجم و پژوهشگر جوان تئاتر هم کلام شدیم.

شمس گرچه به عنوان کارگردانی سنتی کار، شناخته نمی شود ولی در نمایش هایش گوشه چشمی به سنت های نمایشی ایران دارد و علاقه اش به این حوزه مشهود است.

او که در ایتالیا درس تئاتر خوانده، در این سال ها آثار گوناگونی را در حوزه نمایشنامه و کتاب های تئوریک به فارسی برگردانده و مقایسه هایی میان سیاه بازی ایران و کمدیادلارته ایتالیا دارد.

در این گفتگو ضمن یادآوری بخشی از ویژگی های هنرمند سیاه کشورمان، پاسداشتی هم از مقام سیاه داریم چرا که سیاه و سعدی آن چنان به هم آمیخته اند که نمی توان آنها را جدا از هم تصور کرد.

شمس تاکید می کند که سیاه، نماینده اقشار فرودست جامعه ایرانی است که با زبان شیرین و تند و تیز خود ناگفته های مردمان ستمدیده را بازگو می کرده است.