قصه ی چشمِ پر آبِ دژ برازجان

هنوز برای مردم برازجان همان دژی است که سنگرِ خان شهیدشان بود.

زبانشان نمی چرخد بگویند «کاروانسرای مشیر الملک».

اما اختلاف نظر و کشمکش بر سر این بنا آنقدر زیاد است که گویی خشت اولی که معمار شیرازی بنا نهاده بر نامرادی و بداقبالی بوده است! - ایسنا/بوشهر هنوز برای مردم برازجان همان دژی است که سنگرِ خان شهیدشان بود.

زبانشان نمی چرخد بگویند کاروانسرای مشیر الملک .

اما اختلاف نظر و کشمکش بر سر این بنا آنقدر زیاد است که گویی خشت اولی که معمار شیرازی بنا نهاده بر نامرادی و بداقبالی بوده است! قصه ی چشم پر آبِ دژ برازجان حکایت مثنوی هفتاد من کاغذ است.

چه آن سال ها که نگهبان رشیدش را دشمنان میهن از پا درآوردند چه امروز که سال هاست در برزخ بلاتکلیفی و بی اعتنایی محض خشت به خشت رو به ویرانی می رود.

مرمت این بنای تاریخی برای مردم برازجان به امری همیشگی و تمام نشدنی بدل شده است.

هنوز برازجانی ها حسرت دیدن کاروانسرا را کامل شده و بی منظره ی دپوی مصالح ساختمانی دارند.

در سالهای اخیر دعوای مالکیت دژ هم بر روند مرمت بنای دژ اثر گذاشته است.

هزارتوی مرمت مهدی بسارده پژوهشگر حوزه میراث فرهنگی در گفتگو با خبرنگار ایسنا ضمن اشاره به این نکته که مرمت کاروانسرا از سالهای ابتدایی دهه هشتاد آغاز گردید و از اواسط آن دهه با شتاب بیشتری پیگیری شد می گوید: