شهیدی که عکس اعلامیه شهادتش را هم خودش گرفت

گفت «امروز رفتم عکاسی عکس گرفتم؛ عکس های قبلی که داشتم مناسب نیست.

اگر خبری از من برای شما آوردن، از این عکس استفاده کنید.

» همین آخرین عکسی است که الآن ازش مانده.

- گفت امروز رفتم عکاسی عکس گرفتم؛ عکس های قبلی که داشتم مناسب نیست.

اگر خبری از من برای شما آوردن، از این عکس استفاده کنید.

همین آخرین عکسی است که الآن ازش مانده.

خودش آن عکس را ندید.

به گزارش سایت قطره و به نقل ازمحسن به روایت برادرش مهدی من و محسن، یک سال فاصله سنی داشتیم، بچه های سوم و چهارم خانواده.

دو خواهرمان از ما بزرگ تر بودند، همه پشت هم، به فاصله یک سال و دو سال.

به قول مادرم شیربه شیر بودیم.

خانه ما تا شش، هفت سالگی میدان خراسان بود؛ یک خانه قدیمی، با حیاط و حوض بزرگ پر از آب، کنار مسجد.

اذان مغرب را که می گفتند، پدرم دست من و محسن را می گرفت و می برد مسجد.

اجباری در کار نبود؛ خودمان دوست داشتیم.

لحن پدرمان دل نشین و آرام بود و ما هرروز صبح با صدای ترتیل قرآن او از خواب بیدار می شدیم و روزمان را شروع می کردیم.

خانه کنار مسجد، خانه پربرکتی بود.

پدر هنوز هم از صاحب آن یاد می کند؛ به خاطر اجاره کمی که می گرفت، پدرم توانست پس انداز کند و بالاخره یک خانه کوچک حوالی خیابان قیاسی بخرد.

شما برادر محسن فیضی؟ یادم نمی رود که آن سال ها من همیشه نان برادر محسن بودن را می خوردم؛ حداقل در اولین روزه