میعانات گازی، تهدید یا فرصت؟

وقتی اسم نفت و گاز به میان می آید، اولین نقطه از نقشه کشورمان که مثل مشعل هایش شروع به درخششیدن می کند عسلویه است.

عسلویه جنوبی ترین نقطه در استان بوشهر است که تنها بخشی از تاسیسات نفت و گاز کشور را در خود جا داده.

- ایسنا/بوشهر وقتی اسم نفت و گاز به میان می آید، اولین نقطه از نقشه کشورمان که مثل مشعل هایش شروع به درخششیدن می کند "عسلویه" است.

عسلویه جنوبی ترین نقطه در استان بوشهر است که تنها بخشی از تاسیسات نفت و گاز کشور را در خود جا داده.

در کنار آن، منقطه پارس 2 در کنگان، پارس شمالی در دشتی، تنگستان و دشتستان، صنایع پایین دستی صنعت نفت در جم و دیّر، پایانه های نفتی و تاسیسات فلات قاره جزیره خارگ، میدان نفتی نرگسی دشتستان، تلمبه خانه گوره گناوه و منطقه نفتی بهرگان در دیلم، گره هایی از فرش نفتی پهن شده بر گستره استان بوشهر هستند.

با وجود این همه تاسیسات ریز و درشت نفتی که هر کدام در مقیاس ملی و حتی جهانی جزو ترین ها به شمار می روند، بی دلیل نیست که استان بوشهر هم لقب پایتخت انرژی ایران را یدک می کشد.

پایتختی که سهم زیادی از منابعش نمی برد اما همواره مثل ذات مهمان نواز مردمش، به شایستگی از صنعت نفت و گاز کشور میزبانی کرده است.