کوچ بی وداع

این روزها متاسفانه کرونا به یک موضوع پیش و پا افتاده برای برخی از شهروندان بی مبالات تبدیل شده و حتی آمار سه رقمی فوتی ها نیز چندان برای شان تکان دهنده نیست، - گویی مرگ برای مان عادی شده است.

ویروس منحوس کرونا بیش از یک سال است که سایه شوم خود را بر سر جهانیان گسترانده است و تقریباً هیچ نقطه ای در دنیا نیست که تیر ترکش این بیماری به آن اصابت نکرده باشد.

از زمان حاکمیت کرونا بر جهان بیش از یک میلیون نفر قربانی آن شده و تعداد مبتلایان به مرز 59 میلیون نفر نزدیک شده است.

شاید یکی از دردناک ترین مرگ ها در برهه فعلی، مرگ به واسطه کرونا باشد.

این بیماری شرایط متفاوتی در زندگی همه ما ایجاد کرده است که یکی از آن ها فوت غریبانه و دفن غریبانه تر مبتلایان است.

به دلیل قدرت انتقال بالای ویروس، نماز میت، غسل، تدفین، تشییع و مراسم ختم و غیره همگی تحت شرایط خاصی انجام می شود.

شرایطی که زخمی عمیق و ابدی بر دل بازماندگان بر جا می گذارد.

فرزندی که تا دیروز عزیز دل پدر و مادر بود، امروز بدون خداحافظی غریبانه در دل خاک جای می گیرد و پدر و مادری که تا دیروز آغوش شان پناهگاه امن فرزندان بود، در نهایت غربت به خاک سپرده می شود.

با شیوع کرونا نه صورت های اموات برای نگاه آخر کنار زده می شود و نه زن و بچه می توانند برای دیدار آخر بر بالین عزیزان خود بروند، ا