یارِ یارِ مهربان

همه خانواده تهران اند و او در انارک؛ فقط به این خاطر که دوست داشته کتابدار باشد.

- عادت کرده ایم خلاصه بگوییم و بنویسیم: هفته کتاب و کتاب خوانی و کتابدار را، به همین سادگی فراموش کنیم.

گفتگو با طاهره رفیع، اقدامی علیه این فراموشی است.

در زمانه ای که اغلب افراد، شهرهای کوچک و بزرگشان را ترک می کنند تا به پایتخت و امکانات متمرکز در آن نزدیک تر شوند، این خانم، تهران را به مقصد یک شهر محروم در شرق اصفهان ترک کرده و شده: تنها کتابدار کتابخانه علی بن موسی الرضا در شهر انارک.

از او می خواهم علت گرفتن این تصمیم کبری را برای مخاطبان ایسنا شرح بدهد و سخن را اینگونه آغاز می کند: سال 1390 در یک آزمون سراسری شرکت کردم که مربوط به استخدام کتابداران بود.

می دانستم اگر پذیرفته شوم باید از تهران بروم و شهر انارک را به خاطر پیشینه ذهنی که داشتم انتخاب کردم.

می دانستم منطقه محروم است اما وقتی وارد شهر شدم این محرومیت را از نزدیک لمس کردم.

مردم این شهر آب لوله کشی قابل آشامیدن نداشتند، همچنین سیستم گازرسانی و این باعث شد که با نفت آشنا شوم! به شوخی می پرسم: پس خیلی ملموس حس کردید که نفت آمده سر سفره؟ می خندد و می گوید: سر سفره نیامد، سوخت و دود شد.