هنری به یادگار از دیار سنگ و آب...

نمد ساده ترین گونه ی فرش است و ساخت آن نیاز به دستگاه ویژه ای ندارد و از پیشه های بسیار کهن است اما این که نمد برای نخستین بار در کجا ساخته شده هیچ داده ای در دست نیست؛ - جز این که از دوره نوسنگی مردمی که با پشم گوسفند سر و کار داشتند نمد را می شناختند و نوشته های چینی 2300 ق.

م درباره پادری، زره و سپر نمدی آگاهی می دهد؛ اما روشن است که کهن ترین شیوه و روش ساخت زیرانداز که تاکنون شناخته شده، نمدمالی است.

در گورهای دوره ی مفرغ در آلمان نیز نمدهایی پیداشده که تاریخ آن به 1400 ق.

م می رسد.

در گور سکاهای سده پنجم ق.

م که در بخش های پوشیده از برف و یخ روسیه مرکزی پیدا شده اشیای نمدی زیادی چون پرده، قالی، عرقچین، جل اسب و پتو به دست آمده است.

قبیله های ترک که از این سرزمین ها کوچ کرده و چادرنشینان ایرانی نیز تا به امروز استادان بی همتای هنر نمدمالی اند.

نه تنها کپنک نمدی با کلاه و آستین یکپارچه درست می کنند، بلکه در آرایش نمد با نقشه هایی که از پشم رنگ شده در دور نمد به کار می برند استاد هستند.

روشی که این چادرنشینان به کار می بردند ساده بوده و تا امروز هم مانده است.

هم چنین نمد در دوردست ترین سرزمین های شرق تا مغولستان و مرز کره امتداد دارد.

کهن ترین نمدی که هست، در گنجینه سلطنتی شوسویین در نارای ژاپن از آنِ سال 752 ق.