داغی که بر دل کاغذ می مانَد/«کتاب نوحه» یادگار سال های سنگی و سربی

در روزگاری که خبری از ریسو و فیپا و شابک نبود، حروف سربی، داغ بر دل کاغذ می گذاشت؛ حرف ها و کلمه ها جان می گرفت و از مصیبت آل علی(ع) می خواند.

- خبرگزاری فارس- فرشید باغشمال:  نوحه تبریز، در کنار ابعاد ادبی و هنری -که پیش از این در مورد آن ها سخن گفته ایم- در سبک وسیاق چاپ و نشر نیز دارای نکاتی است که کتب نوحه را در میان سایر شاعران و نویسندگان متمایز است.

مکتب مرثیه تبریز، آینه تمام نمای ارادت به اهل بیت(ع) است.

نوحه سرایانی چون مرحوم صراف تبریزی، سعدی زمان، کریم آقا صافی، عبدالعظیم ذهنی زاده، حسین شانی تبریزی و حسین صحاف تبریزی، مردان دلسوخته و بی ادعایی بودند که عاطفه عمیق و ذوق سلیم را با باورهای اعتقادی درآمیخته و رثای اهل بیت(ع) را جاودانه می سازند.

کتابت نوحه  و سال های رونق خط و خوشنویسی اما در کنار خصوصیت های محتوایی، شیوه چاپ و انتشار کتب نوحه در تبریز، حکایتی است، ورای آنچه در تاریخچه تالیف و نشر کتاب سراغ داریم.

نخستین اثری که در قالب کتاب نوحه در تبریز طبع شد، به درستی مشخص نیست، چرا که اساساً کتاب نوحه، مجموعه مدوّنی نبود که طی تشریفات امروز، تالیف و منتشر شود.

کتاب نوحه، مجموعه ای از شعرها بود، در قالب های مختلف، که شاعر، در طول یک یا چند سال، جمع می کرد.