فاجعه پیری جمعیت/ سایه بحرانی که باوجود هشدارهای رهبر معظم انقلاب همچنان مورد غفلت است

راضیه نجار/ سرویس اجتماعی خبرگزاری فارس؛ شیراز  صدای قهقهه ای به گوش می رسد، به سمت صدا برمی گردم کمی آن طرف تر چند جوان را می بینم که گرد هم ایستاده اند و خندیدن های مکررشان تا چند متر دورتر هم شنیده می شود، گوشه ای دیگر سه چهار کودک دوان دوان به دنبال توپی هستند که قل می خورد و آنها را تا دوردست ها به سوی خود می خواند! چهار پیرمرد که روزگار سر و رویشان را سپید کرده است گرد یک میز جمع شده اند با هم شطرنج بازی می کنند و گاهی گوشه چشمی به کودکان دارند که با شادی در زیر درختان چنار سر به فلک کشیده پارک قهقهه می زنند و یکدیگر را دنبال می کنند.

روی یک نیمکت چوبی دو دختر جوان را می بینم که در حال درس خواندن هستند و نحوه پوشش و ظاهرشان نشان می دهد 15، 16 سالی بیشتر ندارند.

این شور و هیجانی که نه اینجا بلکه امروز در جای جای کشورمان به چشم می خورد نتیجه تفکر سال های نه چندان دوری است که پس از پیروزی ایران اسلامی در جنگ هشت ساله با عراق و از دست دادن جوانان این مرزوبوم به عنوان یکی از سیاست های اصلی کشور در اولویت قرار گرفت تا امروز شاهد شور و هیجان نیروی فعال و جوان و سرزنده ای باشیم که با دستاوردهایی که روزبه روز در حوزه های مختلف پزشکی، هسته ای، نظامی و انتظامی و  نظایر آن مشاهده می شود، سرافرازی ایران را رقم بزنند.