از جنگ 40 سال پیش تا آوارگی امروز

جنگ چهره زشت و کریهی دارد، چهره بی رحمی که تا سال ها پس از پایان آن نیز خود را به بازماندگانش نشان می دهد و خواب و بیداری مردم جنگ زده را پریشان می کند.

- ایسنا/بوشهر جنگ چهره زشت و کریهی دارد، چهره بی رحمی که تا سال ها پس از پایان آن نیز خود را به بازماندگانش نشان می دهد و خواب و بیداری مردم جنگ زده را پریشان می کند.

منطقه ای بین خیابان بی سیم بوشهر و کوچه حاج نجف در خیابان عاشوری، به قدر پناهگاهی دیرینه به خانه های کوچک محقری تبدیل شده تا پنجاه و چند خانوار را اسکان دهد.

خانواده هایی که بخشی از آنها جاماندگان جنگ هستند و برخی نیز بعدتر به این جمعیت پیوسته اند.

مالکیت زمین ها با آنها نیست اما خانه ها چرا.

بلوک به بلوک آنها را با امید بر روی هم گذاشته اند و برای سالها چاره ای و جایی جز همین خانه های سنگی و بلوکی نداشته اند.

مرد دارد چیزی را از توی پراید قدیمی اش برمیدارد.

آفتاب بی رحمانه می تابد و برق عرق بر سر و رویش پیداست.

جلو می روم و سلام می کنم.

بعد از جریاناتی که در آن محله مهجور اتفاق افتاده می پرسم.

و او شروع می کند به گفتن: روز سه شنبه آمدند و دو تا از خانه ها را تخریب کردند، قضیه تخریب را به ما نگفته بودند.

چند وقت است که به ما اخطار داده اند اما حدود 40 سال است که اینجا زندگی می کنیم.