پایی که جا ماند/ روایت محیط بان خوزستانی از حمله مسلحانه شکارچی ها

به گزارش سایت قطره و به نقل ازخبرگزاری فارس از اهواز، ساعت یازده و نیم شب بود که دستگیره درِ کانکس به آرامی پایین آمد؛ سریع از جایم پریدم، حتما برای چادرِ زنبورداریِ بغل دستمان مشکلی پیش آمده و برای گرفتن کمک به سراغم آمده اند.

اما همه چیز در کمتر از صدم ثانیه اتفاق افتاد، آنقدر سریع که نشد به دلم بد راه ندهم، چون سایه درشتِ بلندبالایی از دل سیاهی شب بیرون آمد و چشم در چشمم فریاد زد که بر زمین بخوابم! سرم را با تعجب تکان دادم و به سمتش رفتم: چرا باید بر زمین بخوابم؟ و این آخرین فکری بود که از ذهنم بر زبانم جاری شد چون صدای گلوله ی تفنگ شکاری گوش شب را کر کرد.

این جملات بخشی از روایت قصه پردرد سید امین هادی پور، محیط بان شجاع خوزستانی است که بیست و ششم فروردین ماه سال جاری در اثر حمله ناجوانمردانه به پاسگاه محیط بانی روستای دوپیران شهرستان گتوند از ناحیه پا مورد اصابت گلوله قرار گرفت و تا قطع عضو نیز پیش رفت.

استخوانِ شکسته به روابط عمومی محیط زیست خوزستان پیام دادم، میدانستم سید امین حال خوشی ندارد و برای قطع چند سانتیمتر دیگر از پای مجروحش در بیمارستان پارس تهران بستری است.

شماره تماسش را برایم فرستادند اما دودل بودم برای مصاحبه؛ آخر مگر میشد با کسی که طی سه ماه 7 بار به اتاق عمل رفته و حالا پایش را هم از دست داده صحبت کرد، اصلا چطور باید مکالم�