اسب را گم کرده و دنبال نعلش می دوند!

انتشار نامه آیت الله موسوی خویینی ها با حاشیه های فراوانی روبرو شد و بازتاب آن با واکنش ها و اظهار نظرهای مختلف همچنان نیز ادامه دارد.

این موضوع از دو جهت دارای اهمیت است که اولا نشان می دهد نخبگان نسبت به طرح مباحث اساسی و کلان متناسب با نیاز جامعه همچنان احساس مسولیت می نمایند و جامعه نیز علی رغم فراز و نشیبها و مشکلات و محدودیتهای مختلف در طی این سالها هچنان پویا و نسبت به سرنوشت خود دغدغه دارد.

اما از سویی دیگر مروری بر بیان مواضع منتقدان اعم از مکتوب و یا شفاهی بیانگر یک حقیقت تلخ می باشد که آن غلبه حاشیه بر متن نامه ایت الله است این امر موجب شد که حقایق نهفته کمتر مورد توجه و مداقه قرار گیرد وحواشی نامه خودآگاه و یا نا خودآگاه آنچنان برجسته شود که مفاد نامه و هدف نویسنده مورد غفلت قرارگیرد برهمین اساس به نظر پس از هیاهو و هیجان اولیه، در این مقطع نیاز است با تمرکز بر متن کوتاه اما پرمغز این نامه بر نکات مهم آن توجه شود و آن را محل نقد و بررسی بیشتری قرار داد به ویژه انکه این نامه با ادب و احترام و متانت کامل نگارش شده و اتفاقا نویسنده نیز همواره از شخصیتهای قابل احترام درنزد امام و جامعه و سالیان سال از مشاورین سیاسی رهبری معظم انقلاب بوده است.