صائب تبریزی؛ از 18 غزل ترکی تا 250 هزار بیت شعر چاپ نشده

«صائب تبریزی»، عصاره فرهنگ ایرانی و از شعرای بزرگ غزل سرا و مضمون ساز دوره صفوی است که شعر را از کاخ به کوچه ها کشاند و هم زبان با عامه مردم، - ایسنا/آذربایجان شرقی صائب تبریزی ، عصاره فرهنگ ایرانی و از شعرای بزرگ غزل سرا و مضمون ساز دوره صفوی است که شعر را از "کاخ" به "کوچه ها" کشاند و هم زبان با عامه مردم، شعر سرود.

میرزا محمد علی صائب تبریزی فرزند میرزا عبدالرحیم، تاجر سرشناس تبریزی بود که در سال 1000 هجری در تبریز چشم به جهان گشود و اشعار خود صائب این اطمینان را می دهد که تولد وی در تبریز بوده است، چنانچه در جایی گفته: صائب از خاک پاک تبریزست، هست سعدی گر از گل شیراز.

اما آنچه مسلم است، وی در اصفهان نشو و نما کرده، زیرا شاه عباس اول خاندان صائب را به همراه هزاران خانوار، از تبریز به اصفهان کوچانده و در محله عباس آباد که به محله تبارزه هم مشهور بود، ساکن کرده است.

تبارزه یعنی اهل تبریز و این نام نشان می دهد که پیش از صائب نیز تبریزی ها در آن محله ساکن بودند.

صائب تبریزی بعدها به هند، هرات و کابل سفر کرد و بعد از کسب تجربیات ادبی و اجتماعی به ایران بازگشت.

شاه عباس دوم او را ملک الشعرای دربار خود کرد و سرانجام صائب در اصفهان درگذشت و در باغی به نام خود، مدفون گشت.