آخرین روزهای اسکندر

اسکندر مقدونی سال 323 قبل از میلاد در چنین روزی از دنیا رفت و قلمرو پهناوری را که خودش از پارس ها از داریوش سوم هخامنشی گرفته بود در سرنوشتی مبهم و تیره رها کرد.

- به گزارش سایت قطره و به نقل ازایسنا، روزنامه اعتماد نوشت: 10 روز آخر در تب می سوخت و گاهی هذیان می گفت و گاهی هم زمان و مکان را فراموش می کرد.

33 سال بیشتر نداشت اما جسم خود را با افراط میخوارگی تباه کرده بود و حتی پیش از شروع آخرین بیماری، نشانه های ضعف و ناتوانی در او دیده می شد.

از مقدوینه تا مرزهای سرزمین هند را زیر پا گذاشته بود و تا چندی قبل چنان زندگی می کرد که انگار مرگ را حتی اگر سایه به سایه اش گام بردارد، باور ندارد.

بیشتر سپاهیانش از جنگ و زندگی در اردو خسته و دلزده بودند اما خودش تا روزهای پایانی همچنان به نقشه های بزرگ و لشکرکشی های تازه فکر می کرد و از آن همه جنگ و خونریزی و غارت سیر نشده بود.

اما بابل یکی از پایتخت های به جای مانده از شاهنشاهی ساقط شده پارس، پایان راهش بود.

چند شب مسابقه و مهمانی و بعد هم سرمای ناگهانی هوا او را از پا انداخت.

وارث بالغی نداشت و چون مرگ را پیش بینی نمی کرد برای جانشینی هم تصمیم درست و مشخصی نگرفته بود.

حتی زمانی که سردارانش، مرگش را قطعی دیدند و از او پرسیدند: میراثت را به چه کسی می سپاری؟ پاسخ داد: به نیرومندترین مرد.