دلنوشته ای برای حسن انوشه

علی دهباشی در پیامی درگذشت حسن انوشه را تسلیت گفت.

- به گزارش سایت قطره و به نقل ازایسنا، مدیر مسئول مجله بخارا در این پیام نوشته است: به یاد دوست از ملک ادب حکم گذاران همه رفتند شو بار سفر بند که یاران همه رفتند آن گرد شتابنده که در دامن صحراست گوید چه نشینی! که سوران همه رفتند ساعتی را در انتظار تکذیب خبر نشستم.

پیام های بعدی از مراکز فرهنگی معتبر حکایت از تأیید خبر می داد.

هرگز تصور نمی کردم روزی بیاید که او نباشد و بخواهی دریغاگویش باشی.

این روزها تألمات روحی کم نیست؛ اما فقدان حسن انوشه بسیار ناگوار است.

هر زمان که صحبت از شرافت، پر کاری، وسعت نظر و بی ادعایی پیش می آمد، از اولین نام هایی که در ذهنم به شایستگی می نشست نام گرامی انوشه بود.

آن چهره محجوب و لبخند صمیمی دعوت کننده به مهر و دوستی را چگونه می شود فراموش کرد.

آنان که امروز از خوشنامان فرهنگنامه نگاری هستند باید بنویسند که در دهه شصت او چگونه الفبای کار را به آنان آموخت.

هنوز آن اتاق طبقه چهارم ساختمان قدیمی، پشت چهارراه خیابان آب سردار را به یاد دارم.

هرگز فراموش نمی کنم که در گرمای تابستان میان انبوه کاغذها و کتابها و فیش ها نشسته بود؛ با کولری که ناله کنان باد گرم پشت بام را به داخل کتابخانه می آورد؛ و او میزبان اهل قلمی بود که مدخل های سفارشی او را نوشته و با خود آورده بودند.