عبور غریبانه نوروز از گردنه هولناک کرونا

سر و کله کرونا که از روزهای منتهی به نوروز 99 در کشور و استان اصفهان پیدا شد، دگرگونی بسیاری در عادت ها و روزمرگی ها به دنبال داشت، روزهایی که باید در تکاپو برای سنت های آخر سال و رسوم استقبال از بهار می گذشت، این بار کسل کننده، متفاوت و عجیب سپری شده است.

از سال نو که در سایه روشن اخبار تلخ جانباختگانِ کرونا زودتر از آنچه فکرش را می کردیم کهنه شد، تا هفت سین های بی رمق که بدون دورهمی ها، لبخندها و دیدارها به خاطره ها پیوست، از خانه نشینی های اندوهبار تا سکوت سنگین خیابان ها، جاده ها و بوستان ها،از شهرهایی که مرزهایشان سیم خاردار سفرها شد، از حال و هوای غریبِ سرشار از دلتنگی تا دیوارهای بی رحم و زمخت قرنطینه، از فراق ها و هجران های پر سوز تا بودن های بی آغوش، از کار و کاسبی های زخم خورده که هیچ سنخیتی با شب عید نداشت تا این فاصله های اجباری ناتمام، همه چیز آنقدر در موسم بهار درهم آمیخت که رخسار لحظه هایمان همچون خزان به زردی نشست.

دیگر نه شوق نو شدن بود، نه شور شاعرانه در قدوم بهار، هوای حوصله ها همه ابری آنقدر که زورجوانه ها و شکوفه های از راه رسیده هم به حصارها نرسید.

روزهایی که بوی تند وایتکس از همیشه بیشتر به مشام می رسد و حواس ها جمع شست و شوی دست ها، ضد عفونی منزل و خیابان ها و خزیدن به گوشه ای دنج درخانه هاست، گویی هر روز