کرونا و دردسرهای کروناهراسی در مراکز درمانی قم

از ابتدا تا آخرین نقطه کوچه در دقایق نخستین عبور عقربه های ساعت از نیمه های شب که مردمک چشم قدرت تشخیص می دهد موتورسیکلت و خودرو سواری پارک شده است، این صف طولانی پارک وسایل نقلیه نماد بیرونی ازدحام بیماران مشکوک به مهمان ناخوانده و بی نام ونشان کرونا در درمانگاه خیریه امام صادق(ع) قم است.

زیربنای این درمانگاه نسبت به خدماتی که در آن صورت می گیرد بسیار کوچک و محدود است، از درب اصلی که وارد درمانگاه می شویم، تمام تقریبا 40 صندلی انتظاری که در سالن قرار داده اند پرشده است و بسیاری از بیماران درحالی که سرفه های ممتدشان تمامی ندارد در سالن و در فاصله 10 تا 30 سانتی متری از دیگران ایستاده اند یا برای کاستن از شدت درد گلو و سینه خود به این طرف و آن طرف قدم می زنند.

آن هایی هم که در صندلی های انتظار نشسته اند فاصله شان از یکدیگر کمتر از 10 سانتی متر است و عده زیادی هم درحالی که ماسک نزده اند مانند ترمز ناگهانی خودرویی که در دل یک غروب سرد پاییزی عابری پیاده ناگهان در مقابلشان سبز شود از عمق جان سرفه های جانکاه سر می دهند که سنگینی سرفه شان مانند کف آسفالت جان انسان را می خراشد.

صف انتظار طولانی است به سمت پذیرش می روم و نوبت می گیرم، شماره 105، نوبت 41 داخل اتاق پزشک است و تنها یک پزشک عمومی مشغول مداوا و تشخیص احتمالی کرونا از این تعداد ا