زندگی قربانیان اسیدپاشی کرمانشاه، پنج سال بعد

یک روز معمولی بود، کاملاً معمولی.

هوا آفتابی بود.

برای خرید روزانه بیرون رفته بود و داشت با زنبیلی پر برمی گشت؛ مایع ظرفشویی و سبزی تازه و از این جور خرت و پرت ها که الآن وقتی بهشان فکر می کند، - یادش نمی آید.

اصلاً این جزییات چه اهمیتی دارد؟ همیشه به همان بازار می رفت و برای برگشتن هم از همان ترمینال برمی گشت.

در ایستگاه اتوبوس منتظر نشسته بود که روز کاملاً معمولی اش زیر و رو شد؛ دختری با یک بطری اسید زندگی او و هفت نفر دیگر راعوض کرد.

به گزارش سایت قطره و به نقل ازایسنا، روزنامه ایران در ادامه نوشت: شاید شما هم خبر اسید پاشی در ترمینال کرمانشاه یادتان باشد؛ یک نفر بدون هیچ انگیزه خاصی یک بطری پر از اسید دستش می گیرد و روی آدم هایی که منتظر رسیدن اتوبوس هستند می پاشد و یک روز معمولی را به یک روز نفرین شده تبدیل می کند.

با اینکه پنج سال از حادثه گذشته، هنوز از قدم گذاشتن به خیابان می ترسند.

پنج سال گذشته اما آن لحظه دردناک روی زندگی خانواده سایه سنگینی انداخته است.

طلعت سرمستی 70 ساله یکی از قربانیان همان لحظه شوم است.

بچه هایش می گویند مامان دست بردار و به چیزهای خوب فکر کن.

همیشه که برای آدم اتفاق های بد نمی افتد.

می گوید حالا پیر زنی شده که از پا گذاشتن به خیابان می ترسد، هنوز هم نمی داند چرا آن زن جوان با یک بطری پر از اسید او را سوزاند.