دل های بزرگ و خواسته های اندک/ همسایگان قلب زمین را دریابیم

عشایر لرستان همچون دیگر کوچنده های کشور قدمتی به بلندای تاریخ دارند و همچنان دِین خود را به وطن شان ادا می کنند.

عشایر انتظارات زیادی از مسولان نداشته اند اما با این وجود مشکلاتی برای آنها وجود دارد که رفع آنها همت و نگاه ویژه مسوولان را می طلبد.

- به گزارش سایت قطره و به نقل ازفارس از خرم آباد، پیش از برآمدن خورشید و درخشش شراره هایش از خواب برمی خیزند و شب هنگام که آفتاب نگاه خود را می گیرد هنوز هم بیدارند.

زیر سوسوی فانوس و کنار الوان هیمه صمیمی و یک رنگ می نشینند و زندگی شان با طبعیت یکیست.

کوه و دشت بالین شان است و زیر سایه درختان بی منت چادر می گسترانند و معاش می گذرانند.

آری، عشایر این مردمان قانع و بی منت، کمترین نوازش ها را با والاترین سپاس ها پاسخ می گویند و بداخلاقی های تندباد را با نسیم نگاهشان جواب می دهند.

در دستان خاک روزگار می گذرانند و تمام دارایی شان چادری بوده که گستره مهرش از تمام دنیا بیشتر است.

  گوش کودکان ایل را لالایی های عاشقانه باد و درخت پر کرده و شقایق ها معلم مهرشانند.

زندگی شان تکراری است بین ییلاق و قشلاق و تمامی سختی و دشواری های مسیر را به جان می خرند تا آسایشی بسازند.

و اینست حکایت مردمانی بی ادعا که سالیان سال در مجاورت قلب زمین، همسایه نهرها و آب هایند.