اینجا محله «آخوند» است نه «مزار شریف»!

نیم ساعتی را در گِرده جای محل نشسته و با یکی از قدیمی های محل صحبت می کنم، به قدری رفت وآمد افغان ها زیاد است که برای لحظه ای فراموش می کنم اینجا محله ای با هویت و اصیل در دل قزوین است، - ایسنا/قزوین نیم ساعتی را در گِرده جای محل نشسته و با یکی از قدیمی های محل صحبت می کنم، به قدری رفت وآمد افغان ها زیاد است که برای لحظه ای فراموش می کنم اینجا محله ای با هویت و اصیل در دل قزوین است، گویا در مزار شریف قدم گذاشته ام و افغان ها میزبان من هستند.

محله آخوند قزوین بین خیابان های تبریز و مولوی قرار دارد و از شمال دیوار امامزاده سلطان سید محمد (ع) شروع می شود، محله قدیمی است و کوچه های باریکش جایی برای عبور ماشین ندارد، ماشین به سختی از کوچه ها عبور می کند، بعد از چندین بار دنده عقب گرفتن و چرخاندن فرمان بالاخره از کوچه عبور می کنم، به گِرده جای محل می رسم همان جایی که پاتوق گاه اهل محل است.

در نگاه اول چند کودک افغان را می بینم که با لباس های سنتی، موهای ژولیده و بدون کفش در حال بازی هستند، کمی آن طرف تر مردی افغان با محاسن سفید و قدی بلند درحالی که دو زن همراهش صورت خود را پوشانده و لباس سنتی به تن دارند از کنارم عبور می کنند، پاپوش های زنی افغان که با چادر مشکی صورتش را پوشانده توجهم را جلب می کند، لبخندی گرم می زنم اما در پاسخ نگاهی سرد �