استقلال-پرسپولیس؛ سلام سرخ و آبی پاییز به فوتبال ایران

داربی شماره 90 تابستان گرم 98 را به پاییز هزار رنگ وصل می کند؛ تابستانی که یادمان نمی رود چگونه در آن دو هوادار فوتبال برای همیشه از تیم های محبوبشان خداحافظی کردند.

- این داربی برای اینکه کمی، فقط کمی سرخوشمان کند کار سختی دارد.

به گزارش سایت قطره و به نقل ازایسنا، آخرین روز تابستان که معمولا دلگیری جمعه ها را با خود دارد، این بار خود درمانش را به همراه آورده است؛ وسط جلد کردن کتاب و خرید روپوش، بچه های مدرسه ای می توانند چند ساعتی از فکر اول مهر بیرون بیایند و از ساعت 16، خیره به تلویزیون، جدال ستاره های قرمز و آبی را نگاه کنند.

آن هایی هم که به ورزشگاه می روند باید مراقب چمن خیس و سیم لخت و داربست بی دست و پا و اتفاق های غیر مترقبه باشند.

سال های سال است که داربی های تهران، پوشالی است و دعوای سرخ و آبی بیشتر یک توهم است؛ یک تلقین که هر بار تکرار می شود.

ال کلاسیکو اگر تعداد بیننده هایش به یک میلیارد نفر می رسد، اگر مورینیو انگشتش را توی چشم ویلانوای فقید می کند، اگر راموس توی صورت پویول می زند، اگر بارترا نصف زمین را دنبال بیل می دود، اگر مسی و رونالدو پیراهن هایشان را رو به تماشاگران حریف می گیرند برای این است که آن جا همه چیز، یک جنگ تمام عیار است؛ جنگی که دقیقا از خارج زمین فوتبال شروع می شود و مدیران، هر لحظه به فکر بالا بردن رشد اقتصادی باشگاه�