«دستفروش»

دستفروشی پیشه جدیدی نیست، نوعی فرار از بیکاری برای کسانی است که یا سرمایه چندانی برای کاسبی آنهم به شکل استانداردش ندارند، یا از سواد کافی برای برخورداری از شغل اداری بی بهره اند.

تا چند سال پیش فرایند دستفروش شدن آدم ها همینگونه بود، تا اینکه در کنار افزایش جمعیت کشور اقتصاد نیز با مشکلات زیادی مواجه شد، مشکلاتی که به افزایش بیکارها، بیکار شدن های بسیاری از شاغلین و تعدیل نیرو در بنگاه های اقتصادی انجامید و به تدریج دستفروشی که محدود به قشری خاص از بیکاران بود، به اقشار مختلفی از بیکارشدگان گسترش یافت.

روزهای پایانی سال روزهای رونق بازار دستفروشی است و در همین ایام است که می توان اقشار مختلف مردم را پای بساط های دستفروشی شان در گوشه و کنار خیابان ها دید.

اینجا همه جور دستفروشی پیدا می شود، از مرد میانسالی که سالیان دراز است دستفروشی می کند و در این حرفه پیشکسوت محسوب می شود و حتی ثروتی هم از این راه بهم زده است و چم و خم بازار را می شناسد تا فارغ التحصیل بیکار یا دانشجوی فقیری که سعی می کند بر شرم حضور در چنین جایگاهی غلبه کند و درآمدی کسب کند، تا زن سرپرست خانواری که به جبر زمانه باید در کنار این سفره مردانه برای خود جایی باز کند.