خانواده های محله های صفا و اسدی و زاهد گیلانی از همسایه های نامتعارفشان شکایت دارند اجاره خانه مجردی در کمتر از نیم ساعت

ماجرا ساده شروع شد.

خانه های فکسنی کوچه های قهر و آشتی دل بومی ها را زد.

آن ها که دستشان به دهان می رسید خانه ها را مفت چنگ دلال ها کردند و رفتند.

- گروه خانواده؛ معصومه اصغری: آسمان از سوز برفی که سر باریدن ندارد به سرخی می زند.

با تن های فشرده از سرما از معبر اصلی محله صفا که سال هاست پهلو به پهلوی میدان امام حسین(ع) داده به سمت کوچه های جنوبی راه می کشیم.

معتمدهای موسفید کرده محله همپای مان شده اند تا کمتر نگران نگاه های تیز و پر از سؤال غریبه های این حوالی شویم.

مقصد ما خیابان صفای شرقی است.

برای گذر از کوچه هایی که عرض یک متری دارند اول باید کله بکشیم.

وقتی یقین کردیم از موتوری ها و عبور تک و توک عابرها خبری نیست به راه ادامه می دهیم.

مرکب اهالی این محله ها همین موتورسیکلت هاست که وقت و بی وقت صدای قیقاج رفتن شان روی آسفالت های لک وپیسی شده کوچه ها آرامش کوچه ها را خط خطی می کند.

نمای خانه هایی که به آن ها املاک ریزدانه می گویند بیشتر از گچ و سیمان و آجرهای رنگ پریده بهمنی است.

درب بیشتر خانه ها از ریخت و روز افتاده و زنگ زده شده اند.

قرار است بی سروصدا سراغ شاگرد بنگاهی برویم که راه و چاه اجاره خانه های مجردی را پیش پای خرده فروش های مواد مخدر و کارگرهای روزمزد شهرستانی می گذارد.