انتظار بی شناسنامه ها پشت دروازه های تحریم

«پسر جان محمد نگران است پدر این روزها را نبیند.

چشم تمام خانواده به این است که بزرگ خاندان شناسنامه بگیرد تا بقیه هم بالاخره صاحب اسناد هویتی شوند.

» - پسر جان محمد نگران است پدر این روزها را نبیند.

چشم تمام خانواده به این است که بزرگ خاندان شناسنامه بگیرد تا بقیه هم بالاخره صاحب اسناد هویتی شوند.

به گزارش سایت قطره و به نقل ازایسنا، روزنامه ایران نوشت: پیرمرد آخرین خواسته اش همین است که شناسنامه داشته باشد.

بیمار است و نفسش به زور بالا می آید.

نای حرف زدن ندارد.

از وقتی که افتاده اند به صرافت شناسنامه گرفتن، دیگر آرام و قرار ندارد.

می گوید هفت پشتم همین جا بوده اند.

بابایش همین جا مرده و زار و زمینش را گذاشته برای جان محمد و برادر و خواهرهایش.

زمینی که حالا دیگر خشک است و هیچ در آن نمی روید جز حسرت.

اوضاع روستاهای نیمروز همین است.

نیمروز یا همین اِدیمی که چندی است از شهر شدنش می گذرد و مثل باقی شهرهای سیستان، برای خودش روستاهای کوچک به هم چسبیده دارد؛ احمدآباد یکی از آنهاست.

روستای جان محمد چاری که حالا تنها آرزویش این است که قبل از مردن، شناسنامه بگیرد.

تا او شناسنامه نگیرد، اوضاع 5 بچه اش هم همین است، نسل در نسل بی شناسنامه.

پیرمرد با صدایی که به زور شنیده می شود، می گوید: کشاورز و دامدار بودم، الان که از کار افتاده ام و گوشه خانه نشسته ام از صبح ت