نائب الزیاره

11چه فرقی می کند کجای دنیا ایستاده باشی، چقدر دور باشی، چه فرقی می کند چه حاجتی داشته باشی، چه فرقی می کند که چقدر دلتنگ باشی؟ زیارت از لحظه ای شروع می شود که خود را در برابر مولایت تصور کنی.

همان لحظه که به هر بهانه ای فکر می کنی باید حرف های دلت را به آقا بگویی ناگهان اسباب این زیارت فراهم می شود؛ گاهی بهانه این زیارت تماس تلفنی دوستی یا آشنایی است که در حرم ناگهان چهره آشنایی یا اتفاق خاصی او را به یاد تو انداخته.

ناگهان تلفن زنگ می خورد و صدای امیدواری از کیلومترها آن طرف تر می گوید الان گوشی را رو بروی ضریح یا گنبد گرفته ام هر حرفی داری به مولا بزن.

و حالا بهانه زیارت را به دست آورده ای کافی است یک لحظه به بُعد جدیدی از حیات پا بگذاری و از زندگی و روزمرگی هایش خارج شوی و روحت را به کیلومترها آن طرف تر بفرستی و آن را بین اسلیمی های حرم تصور کنی جایی که می دانی کسی هست که حرف های تو را می شنود.