نقدی بر نئولیبرالیسم ایرانی/1 اقتصاد خصولتی، پله رشد چه کسانی است؟

مدافعان نئولیبرالیسم در ایران به عرصه های خدمات عمومی، بنگاه های تولیدی و تجاری چشم طمع دوخته و خصوصی سازی دولتی را یگانه پله رشد و توسعه جامعه دانسته و نسخه شکست خورده ای را برای مردم تجویز می کنند.

- خبرگزاری فارس  ـ گروه اندیشه: از جمله اهدف اصلی انقلاب اسلامی برقراری عدالت اجتماعی است که امروزه با ارزیابی شاخص های عدالت می توان به وضعیت نابسامان آن پی برد.

به طور قطع گسترش بی عدالتی در یک جامعه تحت تاثیر عوامل گوناگون فرهنگی، اجتماعی، سیاسی و اقتصادی است که در کشور ما نیز پس از پایان جنگ تحمیلی سیاستگذاری ها، برنامه ریزی ها و تصمیم گیری ها در قالب گفتمان نئولیبرالیسم در تشدید روند بی عدالتی اجتماعی موثر بوده است.

نخبگان سیاسی و اقتصادی صاحب منصب در این سه دهه به ویژه از دوران سازندگی به ترویج و دفاع از نظریات اقتصادی نئولیبرالیسم با محوریت خصوصی سازی و کوچک شدن دولت در چارچوب آموزه های صندوق بین المللی پول و بانک جهانی در قالب توافق واشنگتن پرداختند.

در تعریف کلی خصوصی سازی می توان آن را به عنوان بخشی از یک سیاست کلان تعدیل ساختار اقتصادی در نظر گرفت که به منظور ایجاد تعادل و توزان بین بازار و دولت به نفع بازار (محدود کردن حوزه عمومی به نفع بخش خصوصی) اجرا می شود و به موجب آن مالکیت بعضی از اموال، دارایی ها، واملاک �