چطور جای رییس مان را بگیریم؟

احتمالاً پاسخ هایی که از ذهن بسیاری از ما می گذرد همان هاست که مدام در نکوهش اش حرف می زنیم: زیرآب زنی، دور زدن، استفاده از یک آشنای دُم کلفت، - کارشکنی و .

به گزارش سایت قطره و به نقل ازایسنا، احسان محمدی با این مقدمه در عصر ایران نوشت: هر وزارتخانه و سازمان و نهاد و اداره ای بروید حتماً یکی - دو نفر پیدا می شوند که حس می کنند رییس فعلی حق آنها را خورده و صندلی شان را غصب کرده! استثنایی هم ندارد.

اگر خود ما آن نفر گله مند نباشیم حتماً یک نفر را می شناسیم که هر جا گوش ملی گیر بیاورد، شروع می کند به نک و نال که حق من را ضایع کرده اند و این رییس کاربلد نیست و دارد ظلم می کند و کشور را امثال او به قهقرا برده اند.

اما چاره چیست؟ بیشتر مدیران انتصابی هستند و اصولاً کسی نظر کارمند جماعت را نمی پرسد.

نمونه های شگفت انگیزی در همه این سال ها داشته ایم که با التفات ویژه حتی وزیر شده اند و بعد از پایان دوره شان چنان در دل این کشور هضم شده و از یادها گریخته اند که کسی صدایی از آنها نمی شنود و حتی در مورد حوزه ای که مسئولیت داشته اند و تجربه اندوخته اند کلمه ای نمی گویند؛ نه انتقادی، نه پیشنهادی.

گویی که به قول مهران مدیری در سریال مرد هزارچهره: اشتباهی بوده اند! صندلی های طلایی اندک اند.